Διαμαρτυρία Ισπανών στην Δ. Αρεοπαγίτου

Την Κυριακή το απογευματάκι περνώντας απο την Δ. Αρεοπαγίτου, είδα συγκεντρωμένους έξω απο την Ισπανική Πρεσβεία ισπανούς και ορισμένους έλληνες διαδηλωτές.


Δεν ήταν ιδιαίτερα πολυάριθμοι, θα πρέπει εκείνη την ώρα να συγκεντρώνονταν για πρώτη φορά, ωστόσο ήταν εμφανής η θέση για διαμαρτυρία, απέναντι στους εκεί κυβερνώντες.


Εκεί λοιπόν σκεφτόμενος και τις κινητοποιήσεις των Ισπανών στις πλατείες της χώρας τους, σκέφτηκα αν θα μπορούσαν κι εδώ, οι πολίτες να κινητοποιούνται δραστικά και με πρωτοτυπία χωρίς την διαμεσολάβηση των επίσημων και ανεπίσημων διαμεσολαβητών τους.  Αδιαφορόντας για τα πουλημένα εξ ορισμού ΜΜΕ, τους συνδικαλιστές και τους βουλευτές.


Το πρόβλημά μας είναι ξεκάθαρα πρόβλημα Δημοκρατίας.  Πραγματικά πιστεύω, οτι πρέπει να τους αφήσουμε κι εμείς, όπως και οι Άραβες, πίσω, όλους αυτους.

Να βγούμε στον δρόμο και να καταλάβουν οι διεθνείς συνομιλητές μας, οτι μιλούν με εμάς.

Βραβεία να δούν τα μάτια σου!

Οι βραβεύσεις του ΓΑΠ δεν έχουν τέλος! Σειρά είχε η βράβευση του PM απο τον ΠΟΥ (παγκόσμιο οργανισμό Υγείας), για την υιοθέτηση αυστηρού νομοθετικού πλαισίου σε σχέση με το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και την ...ακλόνητη στάση που έχει δείξει η κυβέρνηση στο θέμα αυτό! Μερικές φορές, πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις, πλάκα μας κάνουν;  

Κρατικός Παρεμβατισμός και "Μοντέρνα" Οικονομία

Αναφορικά με προηγούμενες δημοσιεύσεις εδώ και τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας, αλλά και αλλού, ένα σχόλιο που θα έκανα, είναι πως οι θιασώτες και υποστηρικτές της "ελεύθερης" οικονομίας (ότι κι αν σημαίνει αυτός ο παράδοξος όρος) για άλλη μια φορά θα πρέπει να αισθάνονται οτι το μοντέλο της οικονομίας που ονειρεύονται είναι ένα μάτσο αστήρικτα ευχολόγια: ο κρατικός παρεμβατισμός ξεπερνάει οποιαδήποτε λογικής ενδοταξική διαπραγμάτευση, κατευθύνει και καπελώνει όπως πάντα, οποιαδήποτε ψευδαίσθηση "αυτορύθμισης" της οικονομίας.

συγκίνηση

"Τη βούληση της κυβέρνησης να σεβαστεί τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων και την συλλογική σύμβαση που θα υπογράψουν ακόμα και αν περιέχει αυξήσεις φέρεται να εξέφρασε την Πέμπτη ο πρωθυπουργός στη συνάντηση που είχε με τους πρόεδρους της ΓΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ, παρουσία των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας"...


Ο ηρωικός πρωθυπουργός θα "σεβαστεί" την συμφωνία (!) των κοινωνικών εταίρων... Το δούλεμα έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη... Η είδηση (ΑΠΕ) είναι απίστευτη: δηλαδή, συμφωνούν οι εργοδότες (κάποιοι εργοδότες) με τους εργαζόμενους στο τί χρήματα θα παίρνουν και έρχεται ο σοφός κυβερνήτης και αποφαίνεται: θα σεβαστώ την απόφασή σας! Αν δεν υπήρχαν αυξήσεις βέβαια θα ήταν καλύτερα, αλλά αν τους τουμπάρετε και πάρετε και κάτι, αντε, χαλάλι σας θα το σεβαστώ! Συγχαρητήρια! 

30 Απριλίου 1886

Καλά το υπολογίζω; Εκεί είμαστε.

Η στάση της Ισλανδίας

Πολλές θεωρίας συνομοσίας έχουν ακουστεί και θα ακούγονται -φαντάζομαι- για καιρό ακόμα σε σχέση με την διαμορφωμενη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ακόμα και απο επιφανείς συμπολίτες μας, με μια κάποια ιστορία. Η ουσία πίσω απο αυτές κατα τη γνώμη μου, είναι πως κρύβουν ένα λανθάνον ένστικτο σχετικά με το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Το λεγόμενο δηλαδή περι σχεδίου "εθνικής υποδούλωσης" θα ήταν λογικό να το πεί κάποιος, αν δεν ήταν ήδη γεγονός. Αιτία, φυσικά όλοι γνωρίζουν ποιά είναι. Το χρέος προς "επενδυτικούς οίκους" και λοιπούς "οργανισμούς".

Η ιδέα του δανεισμού στην οικονομία έχει σαφή χαρακτηριστικά. Δανείζεσαι προκειμένου να αποκτήσεις κεφάλαιο, που το μετατρέπεις σε παραγωγικά μέσα, ώστε να καταφέρεις αφενός να αποπληρώσεις τη δυνατότητα αυτή που σου δόθηκε και αφετέρου να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής σου. Στην περίπτωση μας ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν γίνεται και δεν έγινε και ποτέ άλλωστε. Το κεφάλαιο που ζητάμε αναλώνεται σε πλήρως μη παραγωγικούς σκοπούς - και δεν θα αναφερθώ εκτενέστερα. To ζητούμενο λοιπόν είναι, αν είναι λάθος ή σωστή η προσφυγή στον "μηχανισμό", αν είναι η μόνη διέξοδος αυτή, όπως προβάλεται κατα κύριο λόγο. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: τί μας ζητούν οι πιστωτές μας; Γιατί περι αυτού πρόκειται. Οι πιστωτές, ζητούν να διασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους. Προφανώς δεν τους αφορά η ανάπτυξη της χώρας, ούτε το ευ ζήν των κατοίκων της. Με βάση απλά την ανάλυση των ελληνικών υπηρεσιών οικονομικής παρακολούθησης, είναι ολοφάνερο ότι ΔΕΝ φτάνουν οι πόροι ώστε να αποπληρώσουμε τους τόκους και τα δάνειά μας, αλλά και να "επιβιώσουμε". Η συνέχιση του δανεισμού, είναι αυτονόητη λοιπόν, και εκεί θα μπορούσε η θεωρία περι "σχεδίου" οργανωμένου να ευσταθεί. Γιατί, όποιος χρωστάει, δεν αρνείται σ αυτόν που του έχει δανείσει χρήματα. Το ΔΝΤ, η Παγκοσμια Τράπεζα και οι συναφείς οργανισμού έχουν πολύ μεγάλο και καταστροφικό παρελθόν να επιδείξουν. Μια απλή αναζήτηση στο google αρκεί, ή ακόμα καλύτερα ένα βλέμμα στην διεθνή ... βιβλιογραφία, γιατί περι τόσο γνωστού φαινομένου πρόκειται.
 Το κόστος των ζητούμενων επεμβάσεων στην ζωή μας:

Διάχυση του φόβου και της ανασφάλειας,

Απολύσεις,

Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, 

Ανεργία, 

Υποτίμηση των δράσεών μας. 

 Σε όλα αυτά, η στάση μας κατα τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι ΟΧΙ! Δεν είναι προτιμότερη απο τη στάση πληρωμών η υποτέλεια (γιατί σαφώς περι αυτού πρόκειται), δεν χρειαζόμαστε χρήματα που δεν μπορούμε να παράγουμε, η κοινωνία μας πρέπει να βρεί τρόπους να επιβιώσει αφ'εαυτού της. Απαιτούμε περισσότερη ελευθερία και αυτοοργάνωση, όχι δανεικά που απολαμβάνουν άλλοι και θα πληρώνουν τα παιδιά μας σε αόρατους οργανισμούς "κάπου". Η στάση των πολιτών της Ισλανδίας είναι δείγμα βούλησης. Ακόμα και τώρα, μπορούμε τους όρους να τους θέσουμε εμείς. Με τις συνέπειες τους φυσικά.

Si sta come
d'autunno
sugli alberi
le foglie


Giuseppe Ungaretti

[...]δεν φοβάσαι. δεν φοβάσαι; τίποτα δεν επιστρέφει

Δεν προσθέτω, δεν φοβάμαι, όχι

You say you understand

"You say you understand" - Ημερολόγιο Bennett

"You say you understand", says Franz in the film*, "but if you do and you do nothing about it then you're worse than the others. You're evil." This is an echo of Kafka's own remark that to write is to do the devil's work. And to say that it is the devil's work does not excuse it. One glibly despises the photographer who zooms in on the starving child or the dying soldier without offering help. Writing is not different.

*Το ημερολόγιο γράφεται στη διάρκεια των γυρισμάτων της τηλεταινίας The Insurance Man, που προβλήθηκε στο BBC2 το Φεβρουάριο του 1986. Ο Bennett είναι ο σεναριογράφος του φιλμ.

Αυτός που λέει "ναι" κι αυτός που λέει "όχι"...

Αφορμή ένα βιβλίο, την όπερα για παιδιά του Μπρέχτ, "Αυτός που λέει "ναι" κι αυτός που λέει "όχι" ".

Χαρακτήρες του Μπρεχτ, ούτε αποκλειστικά αρνητικοί, ούτε αποκλειστικά θετικοί.


Ένα "όχι" μπορεί να είναι πιο δημιουργικό και μαγικό συνολικά από ένα "ναι"... 

Η αντίρηση είναι σίγουρα ένα βήμα,  αλλά δεν αρκεί σε καμία περίπτωση... ο σκεπτικισμός και η απαραίτη αιτιολόγηση απέναντι  σε κάθε εξουσιαστική δομή - κοινωνικής, πολιτικής/οικονομικής φύσης, παράδοσης ή εθίμου, ακόμα και μέσα στις σχέσεις επιβάλεται...